Ochrona i renowacja elementów gospodarstwa domowego

Wszystkie zewnętrzne elementy architektoniczne, od wielkopowierzchniowego dachu po ogrodowe donice, z czasem ulegają niszczeniu i płowieją. To zupełnie naturalna konsekwencja działania warunków atmosferycznych i promieni UV. Deszcze, mrozy, wichury i światło słoneczne negatywnie wpływają zarówno na wygląd, jak i trwałość elementów zewnętrznych.

Doni­ce, per­go­le czy ław­ki po kil­ku­let­niej eks­po­zy­cji mogą ulec znisz­cze­niu, a to z kolei wią­zać się będzie z kosz­ta­mi jej wymia­ny. War­to zatem przy­go­to­wać zewnętrz­ne ele­men­ty małej i więk­szej archi­tek­tu­ry na szko­dli­we dzia­ła­nie bodź­ców atmos­fe­rycz­nych. Dzię­ki pro­duk­tom fir­my Izo­han moż­li­we będą zabez­pie­cze­nie i reno­wa­cja tak pokryć dacho­wych, jak i wszyst­kich ele­men­tów dooko­ła domu.

IZOHAN izo-dekor to eko­lo­gicz­na powło­ka prze­zna­czo­na do zabez­pie­cza­nia i odświe­że­nia kolo­ru gon­tów bitu­micz­nych, dachó­wek cera­micz­nych, eter­ni­tu, pap, bla­chy ocyn­ko­wa­nej oraz bla­cho­da­chó­wek. To pro­dukt dys­per­syj­ny, moż­na go zatem z powo­dze­niem sto­so­wać na wszel­kich powierzch­niach, nawet smo­ło­wych. Nie­pod­wa­żal­ną zale­tą IZOHAN izo-dekor jest pro­sto­ta apli­ka­cji: wystar­czy pędzel lub wałek. Dzię­ki dosko­na­łej przy­czep­no­ści, trwa­łe, odpor­ne na czyn­ni­ki natu­ral­ne i mecha­nicz­ne zabez­pie­cze­nie uzy­sku­je się już przy dwu­krot­nym pokry­ciu. Znaj­du­je zasto­so­wa­nie nie­za­leż­nie od wiel­ko­ści, kształ­tu  i struk­tu­ry dachu. Moż­na nim poma­lo­wać dział­ko­wą alta­nę pokry­tą papą, garaż z bla­chą fali­stą, kopu­ło­wą wia­tę gon­to­wą, a nawet dom zabez­pie­czo­ny bla­cho­da­chów­ką. Dodat­ko­wym walo­rem pozo­sta­je efekt deko­ra­cyj­ny – IZOHAN izo-dekor dostęp­ny jest w czte­rech kolo­rach (czer­wo­ny, zie­lo­ny, brą­zo­wy, czarny).

Jed­ną z naj­więk­szych zalet pro­duk­tu jest jego uni­wer­sal­ność. IZOHAN izo-dekor moż­na poma­lo­wać nie­mal wszyst­kie ele­men­ty wokół domu:

i wie­le, wie­le innych – wedle potrzeb i uzna­nia. Dzię­ki tak sze­ro­kie­mu spek­trum zasto­so­wa­nia w pro­sty spo­sób moż­na zhar­mo­ni­zo­wać róż­ne ele­men­ty, łącząc je w este­tycz­ną całość, a jeśli pod­czas eks­plo­ata­cji ele­men­ty poma­lo­wa­ne IZOHAN izo-dekor ule­gną zabru­dze­niu, bar­dzo łatwo moż­na je oczyścić.Pomimo bar­dzo sze­ro­kie­go spek­trum zasto­so­wa­nia, pozo­sta­ją powierzch­nie, któ­rych IZOHAN izo-dekor nie ochro­ni tak dobrze, jak inne pro­duk­ty. Kon­struk­cje drew­nia­ne, a tak­że cią­gi pie­szo-jezd­ne pokry­te bru­kiem moż­na zabez­pie­czyć w inny, rów­nie sku­tecz­ny sposób.

IZOHAN impre­gnat W2 zabez­pie­cza ele­men­ty drew­nia­ne przed owa­da­mi – tech­nicz­ny­mi szkod­ni­ka­mi drew­na, oraz przed roz­wo­jem grzy­bów nisz­czą­cych drew­no. Cha­rak­te­ry­zu­je się łatwo­ścią i szyb­ko­ścią w sto­so­wa­niu, pra­ce zabez­pie­cza­ją­ce moż­na wyko­ny­wać samo­dziel­nie, bez koniecz­no­ści uży­cia spe­cja­li­stycz­ne­go sprzę­tu: pre­pa­rat nakła­da się za pomo­cą natry­sku lub pędz­la. IZOHAN impre­gnat W2 two­rzy bez­barw­ną powło­kę zabez­pie­cza­ją­cą, odpor­ną na zmien­ne warun­ki atmos­fe­rycz­ne. Po zmie­sza­niu pro­duk­tu z masą IZOHAN B moż­na uzy­skać głę­bo­ko­pe­ne­tru­ją­cą struk­tu­rę drew­na, wodo­chron­ną war­stwę kon­ser­wu­ją­co-reno­wa­cyj­ną. Dodat­ko­wą zale­tą takie­go zasto­so­wa­nia jest nie­po­wta­rzal­ny efekt palo­ne­go drew­na, któ­re­go walo­ry deko­ra­cyj­ne podzi­wiać moż­na będzie przez dłu­gie lata.

IZOHAN straż­nik bru­ku impre­gnu­je i uszczel­nia pod­ło­ża wyko­na­ne z kost­ki bru­ko­wej wszę­dzie tam, gdzie wyma­ga­na jest zarów­no este­ty­ka, jak i odpor­ność na róż­ne­go rodza­ju pla­my i dzia­ła­nie warun­ków atmos­fe­rycz­nych. Straż­nik bru­ku zmniej­sza ście­ral­ność i wzmac­nia kolor nawierzch­ni, co pozwo­li na odświe­że­nie wyglą­du powierzch­ni szcze­gól­nie nara­żo­nych na uszko­dze­nia. Pod­jaz­dy czy ścież­ki komu­ni­ka­cyj­ne są nie­ustan­nie pod­da­wa­ne naci­sko­wi pojaz­dów i ludzi, nagmin­nie nara­ża­ne na nie­este­tycz­ne śla­dy opon i pode­szw. IZOHAN straż­nik bru­ku nie tyl­ko zabez­pie­czy przed powsta­wa­niem zabrzu­dzeń, ale tak­że uwy­dat­ni wybla­kły z bie­giem cza­su kolor bru­ko­wa­nej powierzchni.

Wpływ gruntu i wody gruntowej na hydroizolację budowli

Przed przy­stą­pie­niem do budo­wy domu, zale­ca się wyko­na­nie badań geo­lo­gicz­nych. Sta­wia­jąc budy­nek, musi­my mieć pew­ność warun­ków wod­no-grun­to­wych panu­ją­cych w danym miej­scu, co umoż­li­wi dobór odpo­wied­niej hydro­izo­la­cji. Jakie wod­ne sekre­ty kry­ją się pod powierzchnią?

Wil­goć grun­to­wa to woda wystę­pu­ją­ca w grun­cie i wypeł­nia­ją­ca naczy­nia wło­sko­wa­te w nim wystę­pu­ją­ce. Może wystę­po­wać w nastę­pu­ją­cych postaciach:

▶ woda pod­cią­ga­na kapi­lar­nie przez grunt ku górze, gdzie utrzy­mu­je się mię­dzy jego czą­stecz­ka­mi dzię­ki napię­ciu powierzch­nio­we­mu. Zja­wi­sko to zale­ży od rodza­ju grun­tu, a przede wszyst­kim od wiel­ko­ści zia­ren. Naj­więk­sze pod­cią­ga­nie wyka­zu­ją iły (ponad 50 m), mniej­sze pia­sek drob­no­ziar­ni­sty (0,2−0,5 m), pia­sek gru­bo­ziar­ni­sty (0,04−0,15 m) i żwir (do 0,03 m).

▶ woda prze­sią­ka­ją­ca w dół w kie­run­ku wody grun­to­wej poprzez war­stwy zawie­ra­ją­ce powie­trze, nie wywie­ra­ją­ca ciśnie­nia hydro­sta­tycz­ne­go. Część tej wody utrzy­mu­je się w grun­cie dzię­ki siłom lepkości.

▶ woda zaskór­na, czy­li woda z opa­dów atmos­fe­rycz­nych, zbie­ra­ją­ca się w grun­cie naj­czę­ściej nad pod­kła­da­mi o małej prze­pusz­czal­no­ści (ił, gli­na). Jej poziom naj­czę­ściej ule­ga waha­niom, zależ­nie od inten­syw­no­ści opa­dów; wywie­ra na obiekt par­cie hydro­sta­tycz­ne, sta­jąc się wodą naporową.

▶ woda grun­to­wa wypeł­nia sta­le prze­strze­nie mię­dzy czą­stecz­ka­mi w grun­tach wodo­no­śnych. Może wystę­po­wać w spo­czyn­ku lub w ruchu, wywo­łu­je ciśnie­nie hydrostatyczne.

▶ woda pocho­dzą­ca z opa­dów, lecz nie­wy­wie­ra­ją­ca ciśnie­nia, czy­li woda prze­są­cza­ją­ca się przez prze­pusz­czal­ne war­stwy gruntu.

Wody wystę­pu­ją­ce wewnątrz grun­tu dzie­li­my na:

Wodę nie­wy­wie­ra­ją­cą ciśnie­nia, czy­li wodę powierzch­nio­wą lub prze­są­cza­ją­ca się w for­mie kro­pli. Na uszczel­nio­ną powierzch­nię nie wywie­ra ona żad­ne­go ciśnie­nia hydro­sta­tycz­ne­go. Z tego rodza­ju obcią­że­niem nale­ży się liczyć tyl­ko wte­dy, gdy grunt prze­pusz­czal­ny ma dosta­tecz­ną głę­bo­kość pod pod­sta­wą fun­da­men­tów oraz mate­riał, któ­rym zasy­py­wa­ny jest wykop posia­da dobrą prze­pusz­czal­ność, np. żwir, pia­sek. Woda musi mieć moż­li­wość prze­są­cza­nia się do natu­ral­ne­go pozio­mu wód grun­to­wych. Wodę infil­tra­cyj­ną, w przy­pad­ku pod­ło­ża sła­bo prze­pusz­czal­ne­go, moż­na odpro­wa­dzić, sto­su­jąc odpo­wied­nio wydaj­ne drenaże.

Wodę pod ciśnie­niem, wywie­ra­ją­cą na ele­ment budow­li ciśnie­nie hydro­sta­tycz­ne. War­tość ciśnie­nia uza­leż­nio­na jest od wyso­ko­ści słu­pa wody ota­cza­ją­cej obiekt, np.: wody grun­to­wej, spię­trzo­nej lub war­stwo­wej. Przy­pa­dek ten wystę­pu­je rów­nież wte­dy, gdy na zbo­czach lub w grun­cie sła­bo prze­pusz­czal­nym nie zało­żo­no dre­na­żu lub jego zało­że­nie jest tech­nicz­nie nie­moż­li­we. Przy nie­wiel­kiej prze­pusz­czal­no­ści pod­ło­ża nale­ży liczyć się z tym, że woda infil­tra­cyj­na od cza­su do cza­su spię­trza się przed izo­la­cją i wywie­ra na nią nacisk jako woda pod ciśnie­niem. Podob­ne oddzia­ły­wa­nie prze­ka­zu­je na izo­la­cję woda grun­to­wa, któ­rej poziom lustra leży powy­żej pozio­mu posa­do­wie­nia budowli.

Wie­dza na temat wystę­pu­ją­cych w grun­cie wód pozwo­li na dobór odpo­wied­niej hydro­izo­la­cji. Hydro­izo­la­cję prze­ciw­wil­go­cio­wą sto­su­je się, gdy grunt powy­żej i poni­żej pozio­mu posa­do­wie­nia oraz mate­riał, któ­rym zasy­py­wa­ny jest fun­da­ment, są dobrze prze­pusz­czal­ne, a woda prze­są­cza­ją­ca się nawet w cza­sie sil­nych opa­dów nie two­rzy zasto­jów. Hydro­izo­la­cję prze­ciw­wod­ną nato­miast zale­ca się, kie­dy grunt rodzi­my jest grun­tem sła­bo prze­pusz­czal­nym, a woda grun­to­wa okre­so­wo lub na sta­łe wystę­pu­je powy­żej pozio­mu posa­do­wie­nia, bez wzglę­du na rodzaj grun­tu i głę­bo­kość posadowienia.

Nie­kie­dy hydro­izo­la­cję wyko­nu­je się po wewnętrz­nej stro­nie ścia­ny piw­nicz­nej. W takim przy­pad­ku woda infil­tru­je przez mate­riał fun­da­men­tu i napie­ra na izo­la­cję od stro­ny ścia­ny. Par­cie takie nazy­wa­my par­ciem nega­tyw­nym wody. Wytrzy­ma­łość na odry­wa­nie jest wów­czas znacz­nie zmniej­szo­na, dla­te­go nale­ży sto­so­wać mate­ria­ły przy­sto­so­wa­ne do obcią­że­nia par­ciem nega­tyw­nym, takie jak na przy­kład EKO 1K.

Naprawa uszkodzeń izolacji

Hydro­izo­la­cje z zało­że­nia powin­ny cha­rak­te­ry­zo­wać się dłu­go­let­nią trwa­ło­ścią. Zda­rza się jed­nak, że w dłuż­szym okre­sie eks­plo­ata­cji mogą wyma­gać czę­ścio­wej lub cał­ko­wi­tej napra­wy. Przy­czy­ny powsta­łych nieszczelności/​uszkodzeń mogą być róż­ne: zły dobór mate­ria­łów, błę­dy wyko­naw­cze, ruch pod­ło­ża, uszko­dze­nia mecha­nicz­ne lub utra­ta wła­ści­wo­ści na sku­tek wie­lo­let­niej eksploatacji.

Napra­wa powło­ki wyko­na­nej z masy bitu­micz­nej KMB(PMBC) lub mikro­za­pra­wy uszczel­nia­ją­cej W przy­pad­ku gdy uszkodzenia/​odspojenia powło­ki hydro­izo­la­cyj­nej nie są zbyt roz­le­głe, a pod­ło­że jest nośne, nie ma koniecz­no­ści ponow­ne­go wyko­ny­wa­nia całej hydro­izo­la­cji. Uszko­dzo­ną lub/​i odspa­ja­ją­cą się od pod­ło­ża powło­kę nale­ży wyciąć i, jeśli to moż­li­we, zuko­so­wać brze­gi wycię­cia. W przy­pad­ku gdy na pod­ło­żu znaj­du­ją się anty­adhe­zyj­ne sub­stan­cje (np. mlecz­ko cemen­to­we) nale­ży je usu­nąć i zagrun­to­wać pod­ło­że odpo­wied­nim pre­pa­ra­tem grun­tu­ją­cym. Szcze­gól­nie istot­ne jest to w przy­pad­ku beto­nów o zmniej­szo­nej nasią­kli­wo­ści, któ­rym dedy­ko­wa­ne są spe­cjal­ne grun­ty, np. IZOHAN WA. Ubyt­ki w izo­la­cji nale­ży uzu­peł­nić masą bitu­micz­ną (np. IZOHAN WM 2K) lub mikro­za­pra­wą uszczel­nia­ją­cą (np. IZOHAN EKO 2K) – w zależ­no­ści od tego jaki mate­riał zaapli­ko­wa­ny był ory­gi­nal­nie), w pierw­szej ope­ra­cji robo­czej wypeł­nia­jąc wycię­ty frag­ment. Jeśli izo­la­cja wyko­ny­wa­na była w war­stwie grub­szej niż 2 mm, uzu­peł­nie­nie trze­ba prze­pro­wa­dzić dwu­fa­zo­wo: po prze­schnię­ciu war­stwy wypeł­nia­ją­cej nale­ży zaapli­ko­wać kolej­ną war­stwę, tym razem apli­ku­jąc „łatę” co naj­mniej 10 cm poza obrys obsza­ru wyciętego.

Napra­wa hydro­izo­la­cji wyko­na­nej z mate­ria­łów rolo­wych Tech­no­lo­gia napra­wy pokry­cia win­na być uza­leż­nio­na od wyni­ków oglę­dzin dachu, pod­czas któ­rych spraw­dza się ilość roz­sz­czel­nień i pęche­rzy oraz stan posyp­ki i obró­bek ele­men­tów pio­no­wych. Nale­ży rów­nież oce­nić sto­pień zawil­go­ce­nia warstw prze­kry­cia i zde­cy­do­wać czy koniecz­ny jest mon­taż komin­ków wen­ty­la­cyj­nych. Pokry­cia z pap zgrze­wal­nych będą­ce w dobrym sta­nie moż­na uszczel­nić poprzez napra­wę miej­sco­wą. W takim przy­pad­ku zgrze­wa­ne są nakład­ki o sze­ro­ko­ści min. 18 cm w miej­scach poten­cjal­nej nie­szczel­no­ści, takich jak zakła­dy podłuż­ne i poprzecz­ne, a tak­że obrób­ki ele­men­tów pio­no­wych. Ewen­tu­al­ne pęche­rze roz­ci­na się, osu­sza i zgrze­wa ponow­nie wraz z nakład­ką z papy zgrze­wal­nej. Pokry­cia papo­we, któ­rych stan nie pozwa­la na wyko­na­nie napraw czę­ścio­wych, wyma­ga­ją napra­wy cał­ko­wi­tej. Ma to zasto­so­wa­nie w przy­pad­ku pokryć posia­da­ją­cych licz­ne spę­ka­nia, pęche­rze i prze­cie­ki na całej powierzch­ni. Napra­wa pole­ga na poło­że­niu kolej­nej war­stwy papy lub wyko­na­niu powło­ki bez­spo­ino­wej zbro­jo­nej tka­ni­ną tech­nicz­ną. Zarów­no napra­wę miej­sco­wą, jak i cał­ko­wi­tą nale­ży wyko­nać z papy o odpo­wied­nich wła­ści­wo­ściach, dosto­so­wa­nych do miej­sca wbu­do­wa­nia. Dobrym wybo­rem będzie IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,2 SS, któ­rą moż­na sto­so­wać do reno­wa­cji każ­de­go pokry­cia papo­we­go. Wyją­tek sta­no­wi zawil­go­co­ne pokry­cie na pod­ło­żu beto­no­wym, gdzie nale­ży zasto­so­wać komin­ki wen­ty­la­cyj­ne oraz papę wen­ty­la­cyj­ną Nexler Reno­va­tion. W celu prze­dłu­że­nia trwa­ło­ści szczel­ne­go pokry­cia papo­we­go, ale z ubyt­ka­mi w posyp­ce, moż­na prze­pro­wa­dzić reno­wa­cję posyp­ki przy uży­ciu masy IZOHAN WB. Alter­na­tyw­nie, powierzch­nię papy moż­na pokryć masą asfal­to­wo-alu­mi­nio­wą IZOHAN R, któ­ra odbi­ja pro­mie­nio­wa­nie UV i obni­ża tem­pe­ra­tu­rę zarów­no same­go dachu jaki pomiesz­czeń znaj­du­ją­cych się poniżej.

W przy­pad­ku dachów wiel­ko­po­wierzch­nio­wych, z kil­ko­ma war­stwa­mi papy, szcze­gól­nie tam gdzie ze wzglę­dów bez­pie­czeń­stwa nie ma moż­li­wo­ści pra­cy z otwar­tym ogniem, dobrą meto­dą reno­wa­cji jest wta­pia­nie w masę asfal­to­wo-kau­czu­ko­wą (np. IZOHAN DYSPERBIT) tka­nin tech­nicz­nych. Tech­no­lo­gia ta pozwa­la na wyko­na­nie doszczelnienia/​renowacji dachu bez koniecz­no­ści zry­wa­nia sta­re­go pod­ło­ża. Powsta­je bez­spo­ino­wa, cią­gła, ela­stycz­na powło­ka popra­wia­ją­ca nie tyl­ko este­ty­kę, ale przede wszyst­kim zabez­pie­cza­ją­ca przed przeciekaniem. .

Wykonywanie hydroizolacji fundamentów

Wyko­na­nie szczel­nej hydro­izo­la­cji fun­da­men­tów wbrew pozo­rom nie nale­ży do zadań naj­ła­twiej­szych. Aby zapew­nić jej sku­tecz­ność, trze­ba zacząć od dokład­ne­go i świa­do­me­go pro­jek­tu, by póź­niej móc wyko­nać wyty­czo­ne zadania. 

Ciągłość

Wyprowadzenie hydroizolacji ponad poziom terenu

Kompatybilność materiałów

Miejsca krytyczne

Grubość

Izo­la­cję nale­ży chro­nić przed uszko­dze­niem mecha­nicz­nym. Do zasy­py­wa­nia wyko­pu nie nale­ży uży­wać gru­zu, gli­ny lub gru­bo­ziar­ni­ste­go żwi­ru. Grunt z odkła­du nale­ży prze­siać. Hydro­izo­la­cję osła­niać moż­na pły­ta­mi ocie­pla­ją­cy­mi EPS i XPS, folią PE, włók­ni­ną. Bar­dzo dobrym roz­wią­za­niem są twar­de pły­ty XPS, bar­dziej odpor­ne na par­cie grun­tu i dzia­ła­nie wil­go­ci niż pły­ty EPS.

Materiały stosowane do hydroizolacji fundamentów

Podzia­łu mate­ria­łów hydro­izo­la­cyj­nych moż­na doko­nać na wie­le spo­so­bów. Pierw­szy z nich, ze wzglę­du na postać w jakiej wystę­pu­ją, dzie­li izo­la­cje wodo­chron­ne na: 

▶   bez­spo­ino­we (np. IZOHAN WM 2K, IZOHAN IMS , IZOHAN EKO 2K),

▶   rolo­we (np. IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,0, NEXLER STICK).

Dru­gi, ze wzglę­du na bazę mate­ria­ło­wą:

▶   na mate­ria­ły bitu­micz­ne – na bazie asfal­tów (np. IZOHAN WM,  IZOLMAT BIT G200 S4,0),

▶   mine­ral­ne – na bazie mody­fi­ko­wa­nych cemen­tów (np. IZOHAN EKO 1K, IZOHAN EKO 2K),

▶   reak­tyw­ne – na bazie żywic (np. IZOHAN epo­xy EP-601, IZOHAN epo­xy X9).

Kolej­ny ze wzglę­du na zdol­ność do most­ko­wa­nia rys:

▶   sztyw­ne (np. IZOHAN SZCZELNY FUNDAMENT),

▶   ela­stycz­ne (np. IZOHAN EKO 2K, IZOHAN WM).

MATERIAŁY BEZSPOINOWE

Naj­czę­ściej dzie­li się je ze wzglę­du na skład – wodo­roz­cień­czal­ne i roz­pusz­czal­ni­ko­we, ze wzglę­du na spo­sób apli­ka­cji i hydro­izo­la­cję jaką two­rzą – cien­ko­pow­ło­ko­we i gru­bo­pow­ło­ko­we (masy PMBC), oraz ze wzglę­du na ilość skład­ni­ków – jed­no- i dwu­skład­ni­ko­we.

MATERIAŁY ROLOWE

▶    tra­dy­cyj­ne          ▶    zgrze­wal­ne         ▶    samo­przy­lep­ne

Poni­żej przed­sta­wia­my kil­ka roz­wią­zań sys­te­mo­wych, dzię­ki któ­rym moż­na wyko­nać hydro­izo­la­cję fundamentów.

SYSTEM DYSPERSYJNY IZOLACJA PRZECIWWODNA

1.    IZOHAN EKO 1K – hydro­izo­la­cja pozioma
2.    IZOHAN Reno­bud R‑103 – fase­ta o pro­mie­niu ok. 5 cm
3.    Beton podkładowy
4.    IZOHAN  DYSPERBIT roz­cień­czo­ny z wodą 1:1 – war­stwa gruntująca
5.    IZOHAN WM /​ IZOHAN WM 2K gr. co naj­mniej 2 mm – hydro­izo­la­cja posadz­ki na gruncie
6.    Poli­sty­ren EPS200 lub XPS – war­stwa termoizolacji
7.    Wylew­ka betonowa
8.    IZOHAN EKO 1K – hydro­izo­la­cja pozioma
9. Strop
10.    IZOHAN WL /​ IZOHAN DYSPERBIT /​ IZOHAN WA roz­cień­czo­ny z wodą 1:1 – war­stwa gruntująca
11.    IZOHAN WM /​ IZOHAN WM 2K /​ IZOHAN WM 2K plus* – war­stwa hydroizolacji
12.    IZOHAN WL (EPS) lub IZOHAN WK /​ IZOHAN WK plus /​ IZOHAN STYROPUK FUNDAMENT – klej do płyt ocieplających
13.    Poli­sty­ren EPS200 lub XPS – war­stwa termoizolacji
14.    Cemen­to­wa zapra­wa kle­jo­wa z wto­pio­ną siat­ką z włók­na szklanego
15.    Wykoń­cze­nie coko­łu np. tynk mozai­ko­wy lub okła­dzi­na klinkierowa

* gru­bość war­stwy hydro­izo­la­cji nale­ży dobrać w zależ­no­ści od warun­ków grun­to­wo-wod­nych, w przy­pad­ku wystę­po­wa­nia wody wywie­ra­ją­cej ciśnie­nie nale­ży poło­żyć tynk wyrów­naw­czy (przed zagruntowaniem)

** nie sto­so­wać przy trud­nych warun­kach grun­to­wo-wod­nych (woda wywie­ra­ją­ca ciśnienie)

SYSTEM MINERALNY HYDROIZOLACJA

OD STRONY WILGOCI GRUNTOWEJ

1.    IZOHAN EKO 1K lub IZOHAN EKO 2K – hydro­izo­la­cja z mikro­za­pra­wy uszczelniającej
2.    Ochro­na hydro­izo­la­cji przed uszko­dze­nia­mi mechanicznymi

FUNDAMENT OCIEPLONY IZOLACJA PRZECIWWODNA – SYSTEM ROLOWY

1.    Ścia­na nad grun­tem – ter­mo­izo­la­cja ścia­ny kon­dy­gna­cji nadziemnej
2.    Ocie­ple­nie – ter­mo­izo­la­cja z płyt XPS, moco­wa­nie płyt kle­jem IZOHAN WK, ew. dodat­ko­wo mecha­nicz­nie powy­żej gruntu
3.    Izo­la­cja pio­no­wa – dwie war­stwy papy IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,0 lub IZOLPLAN fun­da­ment ® SP*
4.    A – Izo­la­cja pozio­ma na ławie – dwie war­stwy papy IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,0 lub IZOLMAT PLAN PYE G200 S4,0
B – Izo­la­cja pozio­ma nad pozio­mem grun­tu – dwie war­stwy papy IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,0 lub IZOLMAT PLAN PYE G200 S4,0
5.    Impre­gnat – IZOHAN PENETRAGOR G7 lub IZOHAN BR lub IZOHAN DYSPERBIT
6.    Ścia­na fun­da­men­to­wa wyma­ga­ją­ca docieplenia
7.    Ława fundamentowa
* – przed uży­ciem papy samo­przy­lep­nej zagrun­to­wać powierzch­nię tyl­ko mate­ria­łem na bazie roz­pusz­czal­ni­ków np. IZOHAN PENETRAGOR G7.

Wię­cej spraw­dzo­nych roz­wią­zań sys­te­mo­wych znaj­dą Pań­stwo w ozo­sta­łych dzia­łach na naszej stro­nie inter­ne­to­wej.

Radon – jak chronić się przed rakotwórczym działaniem promieniotwórczego pierwiastka?

Czym jest radon?

Jakie zagrożenia niesie radon?

W jaki sposób radon dostaje się do budynków?

Zagro­że­nie rado­nem wystę­pu­je w pomiesz­cze­niach zamknię­tych, w zna­ko­mi­tej więk­szo­ści w budyn­kach miesz­kal­nych. Para­dok­sal­nie, to wła­śnie we wła­snych domach jeste­śmy nara­że­ni na naj­więk­sze nie­bez­pie­czeń­stwo. Śmier­cio­no­śny pier­wia­stek w 80% dosta­je się do obiek­tów z grun­tu przez wadli­wą izo­la­cję fundamentów.

Normy prawne.

* Bq (bekerel) – jednostka miary aktywności promieniotwórczej

Krajowy plan działania na rzecz radonu.

Plan ten powi­nien zawie­rać m.in.:
•    okre­śle­nie dopusz­czal­ne­go pozio­mu odnie­sie­nia śred­nie­go rocz­ne­go stę­że­nia radonu.
•    stra­te­gię ogra­ni­cze­nia eks­po­zy­cji na radon w budyn­kach mieszkalnych.
•    stra­te­gię uła­twie­nia dzia­łań napraw­czych w ist­nie­ją­cych budynkach.
•    stra­te­gię słu­żą­cą pro­wa­dze­niu badań w zakre­sie stę­że­nia radonu.
•    stra­te­gię pod­nie­sie­nia świa­do­mo­ści społecznej.
•    dłu­go­ter­mi­no­we cele w zakre­sie ogra­ni­cze­nia zagro­że­nia nowo­two­rem płuc.

Jak się chronić przed radonem?

Produkty antyradonowe w ofercie NEXLER

NEXLER BITFLEX 1K –  jed­no­skład­ni­ko­wa hydro­izo­la­cja KMB mody­fi­ko­wa­na polimerami 

NEXLER BITFLEX 1KP – jed­no­skład­ni­ko­wa hydro­izo­la­cja KMB z wypeł­nie­niem polistyrenowym 

NEXLER BITFLEX 2K – dwu­skład­ni­ko­wa hydro­izo­la­cja KMB mody­fi­ko­wa­na polimerami 

NEXLER BITFLEX 2KP – dwu­skład­ni­ko­wa hydro­izo­la­cja KMB z wypeł­nie­niem polistyrenowym 

NEXLER PREMIUM PYE G200 S40 – papa zgrze­wal­na pod­kła­do­wa, wyso­ko modyfikowana

NEXLER Alu S40 - papa asfal­to­wa zgrze­wal­na pod­kła­do­wa paroizolacyjna

NEXLER Alu S35 – papa asfal­to­wa zgrze­wal­na podkładowa

NEXLER Alu Aqu­asto­per SP – papa asfal­to­wa pod­kła­do­wa paroizolacyjna

NEXLER STANDARD V60 S35 – papa asfal­to­wa zgrze­wal­na podkładowa

IZOLMAT PLAN PYE G200 S4,0 - papa asfal­to­wa zgrze­wal­na podkładowa

IZOLMAT BIT G200 S4,0 – papa asfal­to­wa zgrze­wal­na podkładowa

IZOLMAT BIT V60 S4,0 – papa asfal­to­wa zgrze­wal­na podkładowa

Jeśli macie Państwo wątpliwości dotyczące Radonu, z chęcią je rozwiejemy.
Zapytania prosimy kierować drogą emailową na adres: info@nexler.com

Źródła:

1.    Wywiad dr. hab. Krzysz­to­fa Koza­ka, Insty­tut Fizy­ki Jądro­wej PAN w Krakowie
2.    Alek­san­dra Pel­czar­ska; Radon w śro­do­wi­sku czło­wie­ka: pocho­dze­nie i stę­że­nie, meto­dy pomia­ro­we , zagrożenie
3.    http://www.radon.itj.edu.pl
4.    http://chemfan.pg.gda.pl/Publikacje/Radon.html
5.    Radio­lo­gicz­ny Atlas Pol­ski, Głów­ny Inspek­to­rat Ochro­ny Śro­do­wi­ska, Cen­tral­ne Labo­ra­to­rium Ochro­ny Radiologicznej

Renowacja tarasu naziemnego

Przed przy­stą­pie­niem do napra­wy pły­ty beto­no­wej tara­su naziem­ne­go nale­ży spraw­dzić w jakim stop­niu jest ona znisz­czo­na. Jeże­li pły­ta jest wyraź­nie i wgłęb­nie spę­ka­na, pro­po­no­wa­nym roz­wią­za­niem jest usu­nię­cie pły­ty i wyko­na­nie sys­te­mu tara­so­we­go od pod­staw. Nato­miast w przy­pad­ku, gdy pły­ta posia­da powierzch­nio­we zary­so­wa­nia lub nie­wiel­kie odspo­je­nia, moż­na przy­stą­pić do jej naprawy.

Fir­ma IZOHAN posia­da w swo­jej ofer­cie sys­tem mas napraw­czych typu PCC (z ang. Poly­mer – Cement Con­cre­te) IZOHAN reno­bud R, któ­ry prze­zna­czo­ny jest głów­nie do napraw uszko­dzo­nych kon­struk­cji betonowych.

Przed przy­stą­pie­niem do prac napraw­czych nale­ży odpo­wied­nio przy­go­to­wać pod­ło­że. Zakres prac przy­go­to­waw­czych zale­ży mię­dzy inny­mi od stop­nia znisz­cze­nia powierzch­ni, miejsc wystą­pie­nia uszko­dzeń oraz pla­no­wa­ne­go spo­so­bu napra­wy. Przy małym zakre­sie uszko­dzeń wystar­czy miej­sco­we sku­wa­nie prze­ci­na­ka­mi i mło­ta­mi. Przy koro­zji powierzch­nio­wej nale­ży zeszli­fo­wać (rza­dziej sfre­zo­wać) sko­ro­do­wa­ne war­stwy beto­nu. Po wyko­na­niu tych prac nale­ży dokład­nie odku­rzyć lub zmyć wodą pod ciśnie­niem skuwane/​szlifowane powierzchnie.

Jeśli napra­wia­na kon­struk­cja jest tak skar­bo­na­ty­zo­wa­na, że widać wysta­ją­ce prę­ty zbro­je­nia, to w pierw­szej kolej­no­ści nale­ży je oczy­ścić (do stop­nia Sa2), a następ­nie pokryć powło­ką anty­ko­ro­zyj­ną – IZOHAN reno­bud R‑101. Po zakoń­cze­niu robót zwią­za­nych z zabez­pie­cze­niem prę­tów przed koro­zją moż­na przy­stą­pić do napra­wy ubytków/​reprofilacji pły­ty. Do repro­fi­la­cji ubyt­ków sto­su­je­my wła­ści­wą zapra­wę napraw­czą, przy gru­bo­ści ubyt­ków od 5 do 40 mm może to być IZOHAN reno­bud R‑103 lub IZOHAN reno­bud R‑104 przy gru­bo­ści ubyt­ków od 30 do 100 mm. Aby war­stwa napraw­cza dobrze zespo­li­ła się z pod­ło­żem i stwo­rzy­ła mono­li­tycz­ną całość, przed jej nakła­da­niem nale­ży zasto­so­wać war­stwę sczep­ną IZOHAN reno­bud R‑102. Bar­dzo istot­ne jest to, żeby war­stwa napraw­cza była ukła­da­na na jesz­cze nie­zwią­za­ną war­stwę sczep­ną – zasa­da „mokre na mokre“.

W celu uzy­ska­nia gład­kiej powierzch­ni, pra­ce napraw­cze moż­na zakoń­czyć szpa­chlów­ką wyrów­nu­ją­cą – IZOHAN reno­bud R‑105, któ­rą nakła­da się war­stwą gru­bo­ści od 2 do 6 mm.
W przy­pad­ku wystą­pie­nia rys pra­cu­ją­cych nale­ży je zamknąć siło­wo. Pęk­nię­cia naci­na się szli­fier­ką kąto­wą na głę­bo­kość ok. 2 cm wzdłuż rysy oraz poprzecz­nie, odcin­ka­mi dłu­go­ści ok. 15 cm, co ok. 25 cm.Uzy­ska­ne nacię­cia powin­ny być pozba­wio­ne kurzu, pyłu i innych sub­stan­cji zmniej­sza­ją­cych przy­wie­ra­nie, dla­te­go nale­ży je oczy­ścić szczot­ką dru­cia­ną i odku­rzyć. Następ­nie zalać żywi­cą epok­sy­do­wą IZOHAN epo­xy EP-603, a w nacię­cie poprzecz­ne wpro­wa­dzić dodat­ko­wo sta­lo­we wkład­ki zbro­je­nia. Zanim żywi­ca zacznie wią­zać, nale­ży posy­pać miej­sca repe­ro­wa­ne czy­stym suchym piaskiem.

Jeśli pły­ta tara­so­wa nie posia­da odpo­wied­nie­go spad­ku bez­względ­nie nale­ży wyko­nać war­stwę spad­ko­wą. Spa­dek tara­su, w celu zapew­nie­nia nie­za­kłó­co­ne­go spły­wu wody, powi­nien wyno­sić 1,5–2%. Gdy gru­bość warstw tara­su jest ogra­ni­czo­na np. wyso­ko­ścią pro­gu drzwio­we­go, do wykon­stru­owa­nia war­stwy spad­ko­wej moż­na zasto­so­wać zapra­wy typu PCC. Gru­bość war­stwy niwe­la­cyj­nej (w naj­cień­szym miej­scu) ogra­ni­czo­na jest tyl­ko gru­bo­ścią zia­ren. W przy­pad­ku war­stwy spad­ko­wej wyko­na­nej z beto­nu musi mieć ona w naj­cień­szym miej­scu gru­bość mini­mal­ną 3,5 cm.
Aby w przy­szło­ści znów nie doszło do koniecz­no­ści napraw pły­ty tara­so­wej, nale­ży zli­kwi­do­wać przy­czy­ny degra­da­cji kon­struk­cji. Przede wszyst­kim nale­ży ogra­ni­czyć do mini­mum oddzia­ły­wa­nie czyn­ni­ków atmos­fe­rycz­nych poprzez wyko­na­nie szczel­nej war­stwy hydro­izo­la­cyj­nej. Naj­ko­rzyst­niej jest wyko­nać hydro­izo­la­cję z mikro­za­pra­wy uszczel­nia­ją­cej dwu­skład­ni­ko­wej o gr. 2 mm – IZOHAN EKO 2K lub IZOHAN SZCZELNY TARAS. Do tego typu hydro­izo­la­cji moż­na bez­po­śred­nio przy­kle­jać okła­dzi­nę ceramiczną.

W przy­pad­ku pły­tek koniecz­ne jest sto­so­wa­nie zapra­wy odkształ­cal­nej (S1) o pod­wyż­szo­nych para­me­trach (C2). Klej naj­le­piej nano­sić, roz­pro­wa­dza­jąc go zęba­tą stro­ną pacy na pod­ło­żu, a następ­nie gład­ką stro­ną pac­ki na spodnią powierzch­nię pły­tek. Tech­ni­ka ta zapew­nia wyma­ga­ne 100% pokry­cia pły­tek kle­jem, co zapo­bie­ga wni­ka­niu i gro­ma­dze­niu się wody pomię­dzy nimi a izo­la­cją. W przy­pad­ku tara­su wykoń­czo­ne­go deska­mi nale­ży na war­stwie hydro­izo­la­cji o gru­bo­ści 3 mm w miej­scu ukła­da­nia lega­rów uło­żyć włók­ni­nę o wyso­kiej gra­ma­tu­rze, w celu zabez­pie­cze­nia izo­la­cji przed uszko­dze­niem. Na włók­ni­nę uło­żyć lega­ry, wzdłuż linii spad­ku tara­su. Na dużych tara­sach zamiast włók­ni­ny moż­na sto­so­wać pod­staw­ki kon­struk­cyj­ne ukła­da­ne punk­to­wo (nie­re­gu­lo­wa­ne lub regu­lo­wa­ne). Regu­la­cja umoż­li­wia uzy­ska­nie pozio­mej płasz­czy­zny desek tara­so­wych. Wierzch­nią war­stwę sta­no­wią deski drew­nia­ne lub kompozytowe.