Renowacja tarasu naziemnego

Przed przy­stą­pie­niem do napra­wy pły­ty beto­no­wej tara­su naziem­ne­go nale­ży spraw­dzić w jakim stop­niu jest ona znisz­czo­na. Jeże­li pły­ta jest wyraź­nie i wgłęb­nie spę­ka­na, pro­po­no­wa­nym roz­wią­za­niem jest usu­nię­cie pły­ty i wyko­na­nie sys­te­mu tara­so­we­go od pod­staw. Nato­miast w przy­pad­ku, gdy pły­ta posia­da powierzch­nio­we zary­so­wa­nia lub nie­wiel­kie odspo­je­nia, moż­na przy­stą­pić do jej naprawy.

Fir­ma IZOHAN posia­da w swo­jej ofer­cie sys­tem mas napraw­czych typu PCC (z ang. Poly­mer – Cement Con­cre­te) IZOHAN reno­bud R, któ­ry prze­zna­czo­ny jest głów­nie do napraw uszko­dzo­nych kon­struk­cji betonowych.

Przed przy­stą­pie­niem do prac napraw­czych nale­ży odpo­wied­nio przy­go­to­wać pod­ło­że. Zakres prac przy­go­to­waw­czych zale­ży mię­dzy inny­mi od stop­nia znisz­cze­nia powierzch­ni, miejsc wystą­pie­nia uszko­dzeń oraz pla­no­wa­ne­go spo­so­bu napra­wy. Przy małym zakre­sie uszko­dzeń wystar­czy miej­sco­we sku­wa­nie prze­ci­na­ka­mi i mło­ta­mi. Przy koro­zji powierzch­nio­wej nale­ży zeszli­fo­wać (rza­dziej sfre­zo­wać) sko­ro­do­wa­ne war­stwy beto­nu. Po wyko­na­niu tych prac nale­ży dokład­nie odku­rzyć lub zmyć wodą pod ciśnie­niem skuwane/​szlifowane powierzchnie.

Jeśli napra­wia­na kon­struk­cja jest tak skar­bo­na­ty­zo­wa­na, że widać wysta­ją­ce prę­ty zbro­je­nia, to w pierw­szej kolej­no­ści nale­ży je oczy­ścić (do stop­nia Sa2), a następ­nie pokryć powło­ką anty­ko­ro­zyj­ną – IZOHAN reno­bud R‑101. Po zakoń­cze­niu robót zwią­za­nych z zabez­pie­cze­niem prę­tów przed koro­zją moż­na przy­stą­pić do napra­wy ubytków/​reprofilacji pły­ty. Do repro­fi­la­cji ubyt­ków sto­su­je­my wła­ści­wą zapra­wę napraw­czą, przy gru­bo­ści ubyt­ków od 5 do 40 mm może to być IZOHAN reno­bud R‑103 lub IZOHAN reno­bud R‑104 przy gru­bo­ści ubyt­ków od 30 do 100 mm. Aby war­stwa napraw­cza dobrze zespo­li­ła się z pod­ło­żem i stwo­rzy­ła mono­li­tycz­ną całość, przed jej nakła­da­niem nale­ży zasto­so­wać war­stwę sczep­ną IZOHAN reno­bud R‑102. Bar­dzo istot­ne jest to, żeby war­stwa napraw­cza była ukła­da­na na jesz­cze nie­zwią­za­ną war­stwę sczep­ną – zasa­da „mokre na mokre“.

W celu uzy­ska­nia gład­kiej powierzch­ni, pra­ce napraw­cze moż­na zakoń­czyć szpa­chlów­ką wyrów­nu­ją­cą – IZOHAN reno­bud R‑105, któ­rą nakła­da się war­stwą gru­bo­ści od 2 do 6 mm.
W przy­pad­ku wystą­pie­nia rys pra­cu­ją­cych nale­ży je zamknąć siło­wo. Pęk­nię­cia naci­na się szli­fier­ką kąto­wą na głę­bo­kość ok. 2 cm wzdłuż rysy oraz poprzecz­nie, odcin­ka­mi dłu­go­ści ok. 15 cm, co ok. 25 cm.Uzy­ska­ne nacię­cia powin­ny być pozba­wio­ne kurzu, pyłu i innych sub­stan­cji zmniej­sza­ją­cych przy­wie­ra­nie, dla­te­go nale­ży je oczy­ścić szczot­ką dru­cia­ną i odku­rzyć. Następ­nie zalać żywi­cą epok­sy­do­wą IZOHAN epo­xy EP-603, a w nacię­cie poprzecz­ne wpro­wa­dzić dodat­ko­wo sta­lo­we wkład­ki zbro­je­nia. Zanim żywi­ca zacznie wią­zać, nale­ży posy­pać miej­sca repe­ro­wa­ne czy­stym suchym piaskiem.

Jeśli pły­ta tara­so­wa nie posia­da odpo­wied­nie­go spad­ku bez­względ­nie nale­ży wyko­nać war­stwę spad­ko­wą. Spa­dek tara­su, w celu zapew­nie­nia nie­za­kłó­co­ne­go spły­wu wody, powi­nien wyno­sić 1,5–2%. Gdy gru­bość warstw tara­su jest ogra­ni­czo­na np. wyso­ko­ścią pro­gu drzwio­we­go, do wykon­stru­owa­nia war­stwy spad­ko­wej moż­na zasto­so­wać zapra­wy typu PCC. Gru­bość war­stwy niwe­la­cyj­nej (w naj­cień­szym miej­scu) ogra­ni­czo­na jest tyl­ko gru­bo­ścią zia­ren. W przy­pad­ku war­stwy spad­ko­wej wyko­na­nej z beto­nu musi mieć ona w naj­cień­szym miej­scu gru­bość mini­mal­ną 3,5 cm.
Aby w przy­szło­ści znów nie doszło do koniecz­no­ści napraw pły­ty tara­so­wej, nale­ży zli­kwi­do­wać przy­czy­ny degra­da­cji kon­struk­cji. Przede wszyst­kim nale­ży ogra­ni­czyć do mini­mum oddzia­ły­wa­nie czyn­ni­ków atmos­fe­rycz­nych poprzez wyko­na­nie szczel­nej war­stwy hydro­izo­la­cyj­nej. Naj­ko­rzyst­niej jest wyko­nać hydro­izo­la­cję z mikro­za­pra­wy uszczel­nia­ją­cej dwu­skład­ni­ko­wej o gr. 2 mm – IZOHAN EKO 2K lub IZOHAN SZCZELNY TARAS. Do tego typu hydro­izo­la­cji moż­na bez­po­śred­nio przy­kle­jać okła­dzi­nę ceramiczną.

 

W przy­pad­ku pły­tek koniecz­ne jest sto­so­wa­nie zapra­wy odkształ­cal­nej (S1) o pod­wyż­szo­nych para­me­trach (C2). Klej naj­le­piej nano­sić, roz­pro­wa­dza­jąc go zęba­tą stro­ną pacy na pod­ło­żu, a następ­nie gład­ką stro­ną pac­ki na spodnią powierzch­nię pły­tek. Tech­ni­ka ta zapew­nia wyma­ga­ne 100% pokry­cia pły­tek kle­jem, co zapo­bie­ga wni­ka­niu i gro­ma­dze­niu się wody pomię­dzy nimi a izo­la­cją. W przy­pad­ku tara­su wykoń­czo­ne­go deska­mi nale­ży na war­stwie hydro­izo­la­cji o gru­bo­ści 3 mm w miej­scu ukła­da­nia lega­rów uło­żyć włók­ni­nę o wyso­kiej gra­ma­tu­rze, w celu zabez­pie­cze­nia izo­la­cji przed uszko­dze­niem. Na włók­ni­nę uło­żyć lega­ry, wzdłuż linii spad­ku tara­su. Na dużych tara­sach zamiast włók­ni­ny moż­na sto­so­wać pod­staw­ki kon­struk­cyj­ne ukła­da­ne punk­to­wo (nie­re­gu­lo­wa­ne lub regu­lo­wa­ne). Regu­la­cja umoż­li­wia uzy­ska­nie pozio­mej płasz­czy­zny desek tara­so­wych. Wierzch­nią war­stwę sta­no­wią deski drew­nia­ne lub kompozytowe.