Renowacja i hydroizolacja zawilgoconych budynków

Meto­dy mecha­nicz­ne pole­ga­ją na wyko­na­niu nowej izo­la­cji pozio­mej mię­dzy war­stwa­mi ist­nie­ją­ce­go muru. Wyma­ga to pew­nych inge­ren­cji w kon­struk­cję, co wią­że się z ryzy­kiem powsta­nia rys i spę­kań. Meto­dy te mogą dopro­wa­dzić do naru­sze­nia sta­ty­ki ścia­ny, dla­te­go potrze­bu­ją facho­we­go nad­zo­ru. Wiel­ką ich zale­tą jest wyso­ka sku­tecz­ność, lecz zasto­so­wa­nie ogra­ni­czo­ne jest wyma­ga­ną znacz­ną prze­strze­nią robo­czą. Nie spraw­dza­ją się w murach o nie­re­gu­lar­nych spoinach.

Ogra­ni­cze­nia i pra­co­chłon­ność metod mecha­nicz­nych dopro­wa­dzi­ły do roz­wo­ju i wzro­stu popu­lar­no­ści metod che­micz­nych. Pole­ga­ją one na wpro­wa­dze­niu w mur przez nawier­co­ne otwo­ry środ­ka che­micz­ne­go (iniek­tu), któ­ry, roz­cho­dząc się w murze, pro­wa­dzi do powstrzy­ma­nia ruchu wody dzię­ki zmniej­sze­niu (zamknię­ciu) świa­tła kapi­lar i/​lub dzię­ki zja­wi­sku hydro­fo­bo­wo­ści (nie­zwil­żal­no­ści). Meto­da ta wyma­ga znacz­nie mniej­szych nakła­dów pra­cy, jest więc rela­tyw­nie tań­sza. Lista sto­so­wa­nych pre­pa­ra­tów iniek­cyj­nych jest bar­dzo dłu­ga, jed­nak zde­cy­do­wa­nym lide­rem pod wzglę­dem sku­tecz­no­ści są kon­cen­tra­ty mikro­emul­sji sili­ko­no­wych (SMK).

Są to jed­ne z naj­no­wo­cze­śniej­szych i naj­sku­tecz­niej­szych pre­pa­ra­tów iniek­cyj­nych. Ich cechą szcze­gól­ną jest bar­dzo niska lep­kość i mały pro­mień czą­ste­czek (ok. 10^-9; do 10^-10 m), któ­ry jest o rząd mniej­szy niż w pozo­sta­łych pre­pa­ra­tach iniek­cyj­nych. Do zalet SMK nale­żą m.in.:

▶ sku­tecz­na pene­tra­cja muru,

▶  duża głę­bo­kość wni­ka­nia i dobre roz­pro­wa­dza­nie mate­ria­łu w przegrodzie,

▶  nada­wa­nie pod­ło­żu wła­ści­wo­ści hydrofobowych

▶  dzia­ła­nie nawet przy dużym stop­niu zawilgocenia.

W ofer­cie fir­my IZOHAN znaj­du­je się dosko­na­ły kon­cen­trat mikro­emul­sji sili­ko­no­wej IZOHAN WODOCHRON W, sku­tecz­ny pod­czas wyko­ny­wa­nia izo­la­cji prze­ciw wodzie pod­cią­ga­nej kapilarnie.

Kla­sycz­nym i naj­wła­ściw­szym roz­wią­za­niem izo­la­cji pio­no­wej jest nało­że­nie warstw hydro­izo­la­cyj­nych po zewnętrz­nej stro­nie ścian. Wyma­ga to oczy­wi­ście odsło­nię­cia ścian fun­da­men­to­wych, co wią­że się z kosz­ta­mi prac ziem­nych. Cza­sem prze­pro­wa­dze­nie wyko­pów jest i tak koniecz­ne, np. ze wzglę­du na potrze­bę inspek­cji fun­da­men­tów. Ponie­waż powierzch­nia ścian pod­da­wa­nych reno­wa­cji jest zwy­kle nie­rów­na i zary­so­wa­na, wyko­rzy­sta­ne mate­ria­ły muszą być zdol­ne do most­ko­wa­nia rys i ela­stycz­ne (np. IZOHAN EKO 2K). Nie moż­na zapo­mi­nać, że aby zawil­go­co­ne ścia­ny wyschły, musi­my zapew­nić im zdol­ność odda­wa­nia wil­go­ci, dla­te­go izo­la­cja powin­na cecho­wać się wyso­ką dyfu­zyj­no­ścią pary wod­nej. Bar­dzo dobrze w tych warun­kach spraw­dza­ją się mikro­za­pra­wy uszczel­nia­ją­ce. Moż­li­we jest tak­że wyko­rzy­sta­nie dys­per­syj­nych mate­ria­łów bitu­micz­nych (IZOHAN WM).