Naprawa uszkodzeń izolacji
Hydroizolacje z założenia powinny charakteryzować się długoletnią trwałością. Zdarza się jednak, że w dłuższym okresie eksploatacji mogą wymagać częściowej lub całkowitej naprawy. Przyczyny powstałych nieszczelności/uszkodzeń mogą być różne: zły dobór materiałów, błędy wykonawcze, ruch podłoża, uszkodzenia mechaniczne lub utrata właściwości na skutek wieloletniej eksploatacji.
Naprawa powłoki wykonanej z masy bitumicznej KMB(PMBC) lub mikrozaprawy uszczelniającej W przypadku gdy uszkodzenia/odspojenia powłoki hydroizolacyjnej nie są zbyt rozległe, a podłoże jest nośne, nie ma konieczności ponownego wykonywania całej hydroizolacji. Uszkodzoną lub/i odspajającą się od podłoża powłokę należy wyciąć i, jeśli to możliwe, zukosować brzegi wycięcia. W przypadku gdy na podłożu znajdują się antyadhezyjne substancje (np. mleczko cementowe) należy je usunąć i zagruntować podłoże odpowiednim preparatem gruntującym. Szczególnie istotne jest to w przypadku betonów o zmniejszonej nasiąkliwości, którym dedykowane są specjalne grunty, np. IZOHAN WA. Ubytki w izolacji należy uzupełnić masą bitumiczną (np. IZOHAN WM 2K) lub mikrozaprawą uszczelniającą (np. IZOHAN EKO 2K) – w zależności od tego jaki materiał zaaplikowany był oryginalnie), w pierwszej operacji roboczej wypełniając wycięty fragment. Jeśli izolacja wykonywana była w warstwie grubszej niż 2 mm, uzupełnienie trzeba przeprowadzić dwufazowo: po przeschnięciu warstwy wypełniającej należy zaaplikować kolejną warstwę, tym razem aplikując „łatę” co najmniej 10 cm poza obrys obszaru wyciętego.
Naprawa hydroizolacji wykonanej z materiałów rolowych Technologia naprawy pokrycia winna być uzależniona od wyników oględzin dachu, podczas których sprawdza się ilość rozszczelnień i pęcherzy oraz stan posypki i obróbek elementów pionowych. Należy również ocenić stopień zawilgocenia warstw przekrycia i zdecydować czy konieczny jest montaż kominków wentylacyjnych. Pokrycia z pap zgrzewalnych będące w dobrym stanie można uszczelnić poprzez naprawę miejscową. W takim przypadku zgrzewane są nakładki o szerokości min. 18 cm w miejscach potencjalnej nieszczelności, takich jak zakłady podłużne i poprzeczne, a także obróbki elementów pionowych. Ewentualne pęcherze rozcina się, osusza i zgrzewa ponownie wraz z nakładką z papy zgrzewalnej. Pokrycia papowe, których stan nie pozwala na wykonanie napraw częściowych, wymagają naprawy całkowitej. Ma to zastosowanie w przypadku pokryć posiadających liczne spękania, pęcherze i przecieki na całej powierzchni. Naprawa polega na położeniu kolejnej warstwy papy lub wykonaniu powłoki bezspoinowej zbrojonej tkaniną techniczną. Zarówno naprawę miejscową, jak i całkowitą należy wykonać z papy o odpowiednich właściwościach, dostosowanych do miejsca wbudowania. Dobrym wyborem będzie IZOLMAT PLAN PYE PV250 S5,2 SS, którą można stosować do renowacji każdego pokrycia papowego. Wyjątek stanowi zawilgocone pokrycie na podłożu betonowym, gdzie należy zastosować kominki wentylacyjne oraz papę wentylacyjną Nexler Renovation. W celu przedłużenia trwałości szczelnego pokrycia papowego, ale z ubytkami w posypce, można przeprowadzić renowację posypki przy użyciu masy IZOHAN WB. Alternatywnie, powierzchnię papy można pokryć masą asfaltowo-aluminiową IZOHAN R, która odbija promieniowanie UV i obniża temperaturę zarówno samego dachu jaki pomieszczeń znajdujących się poniżej.
W przypadku dachów wielkopowierzchniowych, z kilkoma warstwami papy, szczególnie tam gdzie ze względów bezpieczeństwa nie ma możliwości pracy z otwartym ogniem, dobrą metodą renowacji jest wtapianie w masę asfaltowo-kauczukową (np. IZOHAN DYSPERBIT) tkanin technicznych. Technologia ta pozwala na wykonanie doszczelnienia/renowacji dachu bez konieczności zrywania starego podłoża. Powstaje bezspoinowa, ciągła, elastyczna powłoka poprawiająca nie tylko estetykę, ale przede wszystkim zabezpieczająca przed przeciekaniem. .
Data publikacji: 8 lutego 2018