fbpx

Wykonywanie hydroizolacji fundamentów

Wyko­na­nie szczel­nej hydro­izo­la­cji fun­da­men­tów wbrew pozo­rom nie nale­ży do zadań naj­ła­twiej­szych. Aby zapew­nić jej sku­tecz­ność, trze­ba zacząć od dokład­ne­go i świa­do­me­go pro­jek­tu, by póź­niej móc wyko­nać wyty­czo­ne zadania. 

Ciągłość

Pod­sta­wo­wym warun­kiem sku­tecz­no­ści hydro­izo­la­cji  jest jej szczel­ność i cią­głość. War­stwy hydro­izo­la­cyj­ne muszą two­rzyć zamknię­tą „wan­nę”, cał­ko­wi­cie oddzie­la­ją­cą wnę­trze kon­struk­cji od wil­go­ci. Dla­te­go waż­ne jest, aby nie dopu­ścić do pomi­nię­cia izo­la­cji pozio­mej fun­da­men­tów lub nie­do­trzy­ma­nia gru­bo­ści warstw. Nale­ży dążyć do ogra­ni­cze­nia licz­by połą­czeń w war­stwie izo­la­cji, jako miejsc poten­cjal­nej nie­cią­gło­ści. Z tego wzglę­du war­to sto­so­wać masy bitu­micz­ne PMBC (KMB), takie jak:
lub mikro­za­pra­wy uszczelniające:
Unie­moż­li­wie­nie pene­tra­cji wil­go­ci do pomiesz­czeń jest głów­nym, ale nie jedy­nym zada­niem hydro­izo­la­cji fun­da­men­tów. Izo­la­cja, nie dopusz­cza­jąc do kapi­lar­ne­go (ciśnie­nio­we­go) zawil­ga­ca­nia pod­ziem­nej czę­ści kon­struk­cji, zapo­bie­ga jej nisz­cze­niu w wyni­ku pro­ce­sów mro­zo­wych. Nie nale­ży więc zanie­dby­wać ochro­ny ścian fun­da­men­to­wych posadz­ki, co po kil­ku sezo­nach dopro­wa­dzić by mogło do destruk­cji mrozowej.

Wyprowadzenie hydroizolacji ponad poziom terenu

Hydro­izo­la­cja zewnętrz­na nie koń­czy się na pozio­mie grun­tu. Dla unik­nię­cia zawil­go­ce­nia stre­fy coko­ło­wej zale­ca się wypro­wa­dze­nie izo­la­cji ponad poziom tere­nu o mini­mum 30 (w przy­pad­ku opa­ski żwi­ro­wej) lub 50 cm (w przy­pad­ku opa­ski betonowej).

Kompatybilność materiałów

Szczel­ność moż­na zapew­nić wyłącz­nie przy sto­so­wa­niu kom­pa­ty­bil­nych mate­ria­łów. Pro­blem ten doty­czy szcze­gól­nie sty­ku izo­la­cji pozio­mej i pio­no­wej. Nie moż­na zagwa­ran­to­wać na przy­kład wła­ści­we­go połą­cze­nia folii budow­la­nej i mas PMBC (KMB). Brak współ­pra­cy mate­ria­łów pro­wa­dzi do nie­szczel­no­ści, dla­te­go tak istot­ne jest kon­se­kwent­ne sto­so­wa­nie peł­nych roz­wią­zań sys­te­mo­wych. Na zdję­ciu poni­żej widać wyraź­nie, że łącze­nie mas bitu­micz­nych i pro­duk­tów smo­ło­wych nie może się udać.

Miejsca krytyczne

Podob­nym pro­ble­mem jest uszczel­nie­nie miejsc prze­rwa­nia izo­la­cji (przy­łą­cza insta­la­cji, szcze­li­ny dyla­ta­cyj­ne) oraz trud­no­do­stęp­nych. Są to miej­sca kry­tycz­ne. Dobrze spraw­dza­ją się w nich mate­ria­ły łatwe w apli­ka­cji, takie jak masy PMBC (KMB) czy mikro­za­pra­wy uszczel­nia­ją­ce, pozwa­la­ją­ce ogra­ni­czyć ryzy­ko błę­dów wykonawczych.

Grubość

Gru­bość nakła­da­nej hydro­izo­la­cji fun­da­men­tów ma nie­ba­ga­tel­ne zna­cze­nie dla cało­ści prac. Aby nasze dzia­ła­nia były efek­tyw­ne, nale­ży pamię­tać, że gru­bość izo­la­cji powin­na być:
zgod­na z instruk­cją producenta,
 dosto­so­wa­na do warun­ków wodno-gruntowych,
kon­tro­lo­wa­na w trak­cie prac,
odpo­wied­nio dobra­na do poje­dyn­czej ope­ra­cji robo­czej (w przy­pad­ku mas bitu­micz­nych – 2 mm każ­do­ra­zo­wej warstwy).
Błęd­ne dobra­nie gru­bo­ści hydro­izo­la­cji może spra­wić wie­le kło­po­tów. Uży­cie zbyt gru­bej war­stwy wydłu­ża pro­ces wysy­cha­nia,  w kon­se­kwen­cji war­stwa izo­la­cji może spły­wać ze ścia­ny, szcze­gól­nie jeże­li izo­lo­wa­na powierzch­nia pod­da­na jest inten­syw­nej eks­po­zy­cji sło­necz­nej. Z kolei zbyt cien­ka war­stwa łatwo może ulec rozerwaniu.
Pro­stym spo­so­bem kon­tro­li gru­bo­ści war­stwy jest porów­na­nie rze­czy­wi­ste­go zuży­cia na metr kwa­dra­to­wy ze zuży­ciem poda­nym na opa­ko­wa­niu produktu.

Ochro­na przed uszkodzeniem

Izo­la­cję nale­ży chro­nić przed uszko­dze­niem mecha­nicz­nym. Do zasy­py­wa­nia wyko­pu nie nale­ży uży­wać gru­zu, gli­ny lub gru­bo­ziar­ni­ste­go żwi­ru. Grunt z odkła­du nale­ży prze­siać. Hydro­izo­la­cję osła­niać moż­na pły­ta­mi ocie­pla­ją­cy­mi EPS i XPS, folią PE, włók­ni­ną. Bar­dzo dobrym roz­wią­za­niem są twar­de pły­ty XPS, bar­dziej odpor­ne na par­cie grun­tu i dzia­ła­nie wil­go­ci niż pły­ty EPS.

W prak­ty­ce czę­sto sto­so­wa­ne są też arku­sze mem­bra­ny kubeł­ko­wej, jed­nak napie­ra­ją­ce pod wpły­wem par­cia grun­tu kubeł­ki pro­wa­dzą do defor­ma­cji lub uszko­dze­nia hydro­izo­la­cji. Ze wzglę­du na dużą trud­ność szczel­ne­go łącze­nia arku­szy mem­bra­ny kubeł­ko­wej prze­strzeń mię­dzy kubeł­ka­mi szyb­ko zapeł­nia się drob­ny­mi frak­cja­mi grun­tu, odbie­ra­jąc folii funk­cję dre­na­żo­wą. Dla­te­go też folii kubeł­ko­wych nie powin­no się sto­so­wać w bez­po­śred­nim kon­tak­cie z masa­mi typu PMBC (KMB). Wyjąt­kiem są folie pro­fi­lo­wa­ne ze zin­te­gro­wa­ną włók­ni­ną filtrującą.

Data publikacji: 25 maja 2017

h